سپندارمذگان چیست؟

هر یک از ملت‌ها در تمدن خود روزهایی دارند که ارزش زیادی برای آن‌ها قائل می‌شوند. در تمدن ایران باستان نیز از سپندارمذگان، به‌عنوان یکی از آیین‌های سنتی یاد می‌شود که از دیر باز در کشور ما برگزار می‌شده است. متاسفانه این سنت دیرینه و اصیل در سال‌های اخیر جای خود را به سنت فرنگی ولنتاین داده است.

ابوریحان بیرونی در کتاب «آثار الباقیه» روز پنجم اسفند ماه را روز سپندارمذگان می‌داند. او در کتاب خود بیان می‌کند که مردم ایران باستان، سپندارمذگان را روز زن و زمین می‌دانستند و یکی از جشن‌های مهم ایران باستان محسوب می‌شده است.

در تمدن ایران باستان ماه‌ها و روز‌ها هرکدام نام مشخصی داشتند و روز پنجم اسفند به‌عنوان «سپندارمذ» شناخته شده است. در کلمه «سپندارمذگان»، «سپندارمذ» نماد عشق و پسوند «گان» به‌معنی «جشن» است. «سپندارمذ» لقب ملی ایران محسوب می‌شود. زمین با فروتنی و قداستی که دارد، افراد را در دامان پرمحبتش پرورش می‌دهد. سپندارمذ همچنین نماد گرامی‌داشت عشق محسوب می‌شود.

در روز سپندارمذگان، زنان به همسرانشان هدیه می‌دادند. همسرانشان نیز برای جبران این محبت، آن‌ها را روی تخت شاهی می‌نشاندند و علاوه بر دادن هدیه، از آن‌ها پیروی می‌کردند. از‌ این‌رو سپندارمذگان روز گرامیداشت زنان ایران باستان نیز محسوب می‌شود. در باور ایرانیان، مردان دارای قدرت تفکر و خردورزی هستتند و زنان نیز در‌مقابل عشق و محبت زیادی به همسرانشان نشان می‌دهند. بنا‌براین مرد و زن برای رشد و سعادتشان باید زندگی را با کمک یکدیگر پیش ببرند.