شرکت خدمات پست لهستان

برگرفته از کتاب بچه‌های لهستان نوشته پریسا دمندان است که در مورد انتقال اسرای لهستانی به ایران و اصفهان می‌نویسد: «در مجموع نزدیک به 116131 نفر پناهنده که 20000 نفر از آن‌ها کودک بودند راهی ایران شدند. لهستانی‌های که با کمال ناباوری توانسته بودند از این سفر جان سالم بدر برند قرنطینه شده و هر روز، گروهی از آن‌ها به شهرهای زاهدان، مشهد، انزلی، اهواز، تهران و اصفهان اعزام می‌شدند. طی سال‌های 1942 تا 1945 میلادی بالغ بر 2600 نفر کودک لهستانی همراه با مربیان و تعدادی راهبه وارد اصفهان شدند. ورود به شهر اصفهان پایان الام و دردهای این کودکان بود. گروهی از این بچه‌ها بلافاصله به بیمارستان انتقال یافتند.

بعد از تجربه تلخ و دردناک شوروی، اصفهان چون بهشتی دور از رنج و اندوه، بچه‌های لهستانی را در امنیت خود پذیرا شد. آب و هوای خوب، گرمای افتاب، باغ‌های زیبا و طبیعت سرسبز و فضای آرام شهر برای بازیافتن سلامت بچه‌ها مناسب بود. آنان رختخواب تمیز، غذای گرم و حتی انواع میوه و تلنقلات برای خوردن داشتند. شرایط به قدری خوشایند این کودکان بود که این اقامتگاه‌ها را دیگر پناهگاه نمی‌دانستند، بلکه خانه می‌نامیدند؛ دوران حضور بچه‌های لهستانی در اصفهان بیش از چند سال ادامه نیافت، بالاخره لحظه جدایی با اشک و اندوه فراوان از راه رسید. سال 1945 م (1324 ه.ش) سال خروج کامل پناهندگان لهستانی از ایران بود. آخرین گروه بچه‌های لهستانی 12 اکتبر 1945(مهر 1324 ه.ش) این شهر را ترک کردند. البته برخی از دختران لهستانی همسر ایرانی اختیار کردند و ماندگار شدند».