مارتیک با گیتاری در دست، زمانی که در اوج فعالیت هنری اش قرار داشت.
عکس در سالهای میانی دهه‌ی پنجاه (2535) 1355/1976 گرفته شده است.
مارتیک قره خانیان در ابتدای دهه‌ی 1350(70s) یکی از نوازندگان ثابت گیتار در ارکستر گوگوش به شمار می آمد. از اواخر سال 54(1975) به عنوان آهنگساز و خواننده فعالیت خود را آغاز کرد و در مدتی کوتاه در هر دو زمینه به موفقیت های بسیاری دست یافت.
شروع آهنگسازی و خوانندگی او دو ترانه‌ی «شاعر» و «آدم و حوا» بودند که اجرای دوصدایی آنها با گوگوش در «شوی تلویزیونی پنجره ها» بسیار مورد توجه قرار گرفت. ترانه‌ی معروف دیگری که نام او را در بدو امر بر سر زبانها انداخت، ترانه ای بود که برای یکی از معروفترین آهنگسازان موزیک پاپ ایران – شماعی زاده – ساخت: «چلچله».
ترانه ای که با تنظیم ردی بوبیو (موزیسین مشهور ایتالیایی) که در آن دوران کارمند رادیو و تلویزیون ملی ایران بود، پخش شد و بسیار گل کرد. مارتیک در دو سال منتهی به انقلاب 57(1979) حدوداً 20 ترانه خواند که از زیباترین ترانه های اوست. سبک آهنگسازی مارتیک در پیش از انقلاب ملهم از راک کلاسیک و R&B (ریتم اند بلوز) بود.