درود بر شما،
از شما دعوت می‌کنم که در این برنامه‌ی ویژه‌ی انجمن شعر پارسی لس آنجلس شرکت کنید. در این برنامه داستانی از مثنوی را خواهیم خواند و آن را به گفتگو خواهیم گذاشت. فایل پی.دی.اف. داستان به پیوست است. امید عربیان عزیزان تسهیلگر این گفتگو خواهد بود.
با آرزوی بهروزی،
رامین نادری
وهم و حقیقت:
درسی از مثنوی برای زیستن در روزگار اطلاعات نادرست
تسهیلگر: امید عربیان
میزبان: رامین نادری
سه‌شنبه، ۲۰ آگوست، ۶ بعدازظهر
12006 Venice Blvd., Los Angeles, CA 90066
(310) 390-3454
و مجازی از راه زوم: https://lapl.zoom.us/j/
87674418887 شعر و ادب پارسی گهواره‌ای است که در دل گوهر اندیشه و خرد پدیدآورندگان آن را گنجانده است. گوهری که دامنه و ارزشمندی اش، از مکان و زمان فراتر میرود و اگر خوانده و رمزگشایی شود می‌تواند راهنمای امروز ما در این گوشه از جهان نیز باشد. در این برنامه، داستانی از مثنوی معنوی مولانا را می‌خوانیم و درباره‌اش به گفتگو می‌نشینیم، داستان معلمی سخت‌گیر و شاگردانی زیرک. در گفتگویی نظام‌مند و با تسهیلگری امید عربیان زمینه‌های موضوعی داستان، از جمله چگونگی پدید آمدن اطلاعات نادرست و خطر آن، را واکاوی می‌کنیم و درمی‌یابیم خرد مولانا چگونه می‌تواند روشنگر روزگار ما باشد، روزگاری که اطلاعات نادرست و گمراه‌کننده توصیفگر آن است و وهم‌پردازی بازار پررونق آن.
این برنامه توسط کتابخانه همگانی لس آنجلس برپا شده و شرکت در آن برای همگان آزاد و رایگان است. برای آگاهی بیشتر پیامی به persian@lapl.org بفرستید.
Meeting ID: 876 7441 8887
833 548 0282 US Toll-free
برای برخورداری از امکانات فراهم شده توسط قانون امریکاییان دارای معلولیت (ADA)، لطفا 72 ساعت پیش از مراجعه خود با شماره تلفن 2132287430 تماس بگیرید.
Reading & Discussion
Rumi on Truth & Misinformation
A 13th Century Lesson for Living in the Age of Misinformation
Facilitator: Omid Arabian
Host: Ramin Naderi
Tuesday, August 20, 6:00 pm
In-person at Mar Vista Library
12006 Venice Blvd., Los Angeles, CA 90066
& via Zoom at https://lapl.zoom.us/j/
87674418887 We will read and discuss a story from Rumi’s Masnavi, about a strict teacher and his clever students. Through guided discussion, we will draw out the story’s themes (including the process and perils of misinformation), and see how Rumi’s wisdom may help shed light on our own lives and our own times.
The reading and discussion will be in Persian.
This program is developed by the Los Angeles Public Library. Your attendance is welcome and free. Reservations are warmly appreciated at persian@lapl.org, but not required.
Meeting ID: 876 7441 8887
833 548 0282 US Toll-free
—مثال رنجور شدن آدمی به وهم تعظیم خلق و رغبت مشتریان بوی و حکایت معلم
کودکان مکتبی از اوستاد ** رنج دیدند از مالل و اجتهاد
مشورت کردند در تعویق کار ** تا معلم در فتد در اضطرار
چون نمیآید ورا رنجوریی ** که بگیرد چند روز او دوریی
تا رهیم از حبس و تنگی و ز کار ** هست او چون سنگ خارا بر قرار
آن یکی زیرکتر این تدبیر کرد ** که بگوید اوستا چونی تو زرد
خیر باشد رنگ تو بر جای نیست ** این اثر یا از هوا یا از تبیست
اندکی اندر خیال افتد ازین ** تو برادر هم مدد کن اینچنین
چون درآیی از در مکتب بگو ** خیر باشد اوستا احوال تو
آن خیالش اندکی افزون شود ** کز خیالی عاقلی مجنون شود
آن سوم و آن چارم و پنجم چنین ** در پی ما غم نمایند و حنین
تا چو سی کودک تواتر این خبر ** متفق گویند یابد مستقر
هر یکی گفتش که شاباش ای ذکی ** باد بختت بر عنایت متکی
متفق گشتند در عهد وثیق ** که نگرداند سخن را یک رفیق
بعد از آن سوگند داد او جمله را ** تا که غمازی نگوید ماجرا
رای آن کودک بچربید از همه ** عقل او در پیش میرفت از رمه
آن تفاوت هست در عقل بشر ** که میان شاهدان اندر صور
زین قبل فرمود احمد در مقال ** در زبان پنهان بود حسن رجال
اختالف عقلها در اصل بود ** بر وفاق سنیان باید شنود
بر خالف قول اهل اعتزال ** که عقول از اصل دارند اعتدال
تجربه و تعلیم بیش و کم کند ** تا یکی را از یکی اعلم کند
باطلست این زانک رای کودکی ** که ندارد تجربه در مسلکی
بر دمید اندیشهای زان طفل خرد ** پیر با صد تجربه بویی نبرد
خود فزون آن به که آن از فطرتست ** تا ز افزونی که جهد و فکرتست
تو بگو دادهی خدا بهتر بود ** یاکه لنگی راهوارانه رود
روز گشت و آمدند آن کودکان ** بر همین فکرت ز خانه تا دکان
جمله استادند بیرون منتظر ** تا درآید اول آن یار مصر
زانک منبع او بدست این رای را ** سر امام آید همیشه پای را
ای مقلد تو مجو بیشی بر آن ** کو بود منبع ز نور آسمان
او در آمد گفت استا را سالم ** خیر باشد رنگ رویت زردفام
گفت استا نیست رنجی مر مرا ** تو برو بنشین مگو یاوه هال
نفی کرد اما غبار وهم بد ** اندکی اندر دلش ناگاه زد
اندر آمد دیگری گفت این چنین ** اندکی آن وهم افزون شد بدین
همچنین تا وهم او قوت گرفت ** ماند اندر حال خود بس در شگفت
سجدهی خلق از زن و از طفل و مرد ** زد دل فرعون را رنجور کرد
گفتن هریک خداوند و ملک ** آنچنان کردش ز وهمی منهتک
که به دعوی الهی شد دلیر ** اژدها گشت و نمیشد هیچ سیر
عقل جزوی آفتش وهمست و ظن ** زانک در ظلمات شد او را وطن
بر زمین گر نیم گز راهی بود ** آدمی بی وهم آمن میرود
بر سر دیوار عالی گر روی ** گر دو گز عرضش بود کژ میشوی
بلک میافتی ز لرزهی دل به وهم ** ترس وهمی را نکو بنگر بفهم
گشت استا سست از وهم و ز بیم ** بر جهید و میکشانید او گلیم
خشمگین با زن که مهر اوست سست ** من بدین حالم نپرسید و نجست
خود مرا آگه نکرد از رنگ من ** قصد دارد تا رهد از ننگ من
او به حسن و جلوهی خود مست گشت ** بیخبر کز بام افتادم چو طشتآمد و در را بتندی وا گشاد ** کودکان اندر پی آن اوستاد
گفت زن خیرست چون زود آمدی ** که مبادا ذات نیکت را بدی
گفت کوری رنگ و حال من ببین ** از غمم بیگانگان اندر حنین
تو درون خانه از بغض و نفاق ** مینبینی حال من در احتراق
گفت زن ای خواجه عیبی نیستت ** وهم و ظن الش بی معنیستت
گفتش ای غر تو هنوزی در لجاج ** مینبینی این تغیر و ارتجاج
گر تو کور و کر شدی ما را چه جرم ** ما درین رنجیم و در اندوه و گرم
گفت ای خواجه بیارم آینه ** تا بدانی که ندارم من گنه
گفت رو مه تو رهی مه آینت ** دایما در بغض و کینی و عنت
جامهی خواب مرا زو گستران ** تا بخسپم که سر من شد گران
زن توقف کرد مردش بانگ زد ** کای عدو زوتر ترا این میسزد
در جامهی خواب افتادن استاد و نالیدن او از وهم رنجوری
جامه خواب آورد و گسترد آن عجوز ** گفت امکان نه و باطن پر ز سوز
گر بگویم متهم دارد مرا ** ور نگویم جد شود این ماجرا
فال بد رنجور گرداند همی ** آدمی را که نبودستش غمی
قول پیغامبر قبوله یفرض ** ان تمارضتم لدینا تمرضوا
گر بگویم او خیالی بر زند ** فعل دارد زن که خلوت میکند
مر مرا از خانه بیرون میکند ** بهر فسقی فعل و افسون میکند
جامه خوابش کرد و استاد اوفتاد ** آه آه و ناله از وی میبزاد
کودکان آنجا نشستند و نهان ** درس میخواندند با صد اندهان
کین همه کردیم و ما زندانییم ** بد بنایی بود ما بد بانییم
گفت آن زیرک که ای قوم پسند ** درس خوانید و کنید آوا بلند
چون همیخواندند گفت ای کودکان ** بانگ ما استاد را دارد زیان
درد سر افزاید استا را ز بانگ ** ارزد این کو درد یابد بهر دانگ
گفت استا راست میگوید روید ** درد سر افزون شدم بیرون شوید
سجده کردند و بگفتند ای کریم ** دور بادا از تو رنجوری و بیم
پس برون جستند سوی خانهها ** همچو مرغان در هوای دانهها
مادرانشان خشمگین گشتند و گفت ** روز کتاب و شما با لهو جفت
عذر آوردند کای مادر تو بیست ** این گناه از ما و از تقصیر نیست
از قضای آسمان استاد ما ** گشت رنجور و سقیم و مبتال
مادران گفتند مکرست و دروغ ** صد دروغ آرید بهر طمع دوغ
ما صباح آییم پیش اوستا ** تا ببینیم اصل این مکر شما
کودکان گفتند بسم هللا روید ** بر دروغ و صدق ما واقف شوید
بامدادان آمدند آن مادران ** خفته استا همچو بیمار گران
هم عرق کرده ز بسیاری لحاف ** سر ببسته رو کشیده در سجاف
آه آهی میکند آهسته او ** جملگان گشتند هم ال حولگو
خیر باشد اوستاد این درد سر ** جان تو ما را نبودست زین خبر
گفت من هم بیخبر بودم ازین ** آگهم مادر غران کردند هین
من بدم غافل بشغل قال و قیل ** بود در باطن چنین رنجی ثقیل
چون بجد مشغول باشد آدمی ** او ز دید رنج خود باشد عمی
—
