جاده خاکی که در مناطق دور افتاده فیلمبرداری شده است، نمایی از جامعه امروز ایران است که با حکومت تندروی کشور راحت نیست، مانند صحنه‌هایی که ترس از نظارت نیروهای امنیتی در مسیر را به تصویر می‌کشد که برگرفته از زندگی شخصی کارگردان، و شرایط کنونی کل کشور است.

پناه پناهی می‌گوید که «هر چه بیشتر به این موضوع فکر می‌کنم، بیشتر می‌فهمم که ما همیشه با این‌ احساس که تحت نظر هستیم، زندگی کرده‌ایم. احساس اینکه همیشه کسی در حال گوش دادن به ما است.»

پناه ‌پناهی در ادامه افزود که «برای خانواده من این چنین بوده است، اما مطمئنم که برای خانواده‌های بسیاری از هنرمندان و روشنفکران که تحت فشار دائم حکومت هستند نیز همین گونه است.»

یکی از ویژگی‌ها مهم فیلم، استفاده از موسیقی و ترانه‌هایی است که قدغن محسوب می‌شوند و حکومت آنها را سانسور می‌کند.

پناه پناهی می‌گوید که بسیاری از ایرانیان با این  آهنگ‌ها که متعلق به دوران پیش از انقلاب است، بزرگ شده‌اند، ولی حکومت این آهنگ‌ها را که توسط هنرمندانی اجرا شده است که مجبور به ترک ایران شده‌اند، بر نمی‌تابد.

به نوشته ورایتی، با توجه به اینکه احتمالا فیلم پناه پناهی نیز در ایران مجوز نمایش نخواهد گرفت، سینمای او از این نظر با پدرش شباهت زیادی دارد.

جعفر پناهی برنده جایزه بهترین فیلمنامه جشنواره کن شد

جایزه بهترین فیلمنامه جشنواره فیلم کن به طور مشترک به جعفر پناهی، فیلمساز ایرانی و آلیس روهرواچر رسید.