کسانی که می رقصند در نگاه کسانی که موسیقی را نمی شنوند، دیوانه بنظر می آیند!
فردریش نیچه
روزجهانی رقص
بهانه ای برای شاد زيستن
. یونسکو به‌مناسبت زادروز بالرین بزرگ و صاحب‌سبک، ژان ژرژ نوورِ فرانسوی، با هدف از این
رقص علاوه بر اینکه هنر است، نماد و نشان فرهنگ و پیشینه تاریخی هر منطقه از جهان است
هدف از این نامگذاری ارج نهادن به رقص به عنوان زبانی جهانی است؛ زبانی که انسان‌ها را در صلح و
دوستی به هم نزدیک می‌کند
همه ساله، از زمان ایجاد آن در سال ۱۹۸۲، یک شخصیت رقص برجسته برای نوشتن پیام برای روز جهانی رقص انتخاب می‌شود.نامگذاری ارج نهادن به رقص به عنوان زبانی جهانی نامگذاری کرد
رقص از اولین هنرهای۷گانه (نقاشی، موسیقی، مجسمه سازی، خوشنویسی، عکاسی، تصویرسازی، رقص) است و قدیمی ترین هنر نمایشی آدمی محسوب می شود
یافته های باستان شناسی ردپای آنرا قبل از تاریخ از جمله در نقاشیهای مقبره های مصری در حدود ۲۳۰۰ سال پیش از میلاد نشان می دهد
-انسان بَدوی رقص های آئینی برای رویاروئی با وقایع زندگی مثل خشکسالی، ازدواج، ستایش مقدس با رقص سما، رشد فرزندان، دفن مردگان و…داشت
درگذشته رقص پسران آزمونی برای مهارت پرتاب نیزه و رقص دختران آزمونی برای زن بودن که همراه طبل بود،تربیت سربازان نیز با رقص باریتم خاص بود
اولین فرهنگستان رقص در پاریس در سال ۱۶۶۱ گشایش یافت و رقص باله زیر نظر آن انجام شد
باتوجه به استقبال ۹۰ % مردم جهان از رقص بعنوان ابزاری در ترویج صلح و شادی،سازمان یونسکو روز نهم اردیبهشت را روزجهانی رقص نامگذاری کرده است
برقص!
پیش از آنکه پروانه‌ها خاطرۀ گل‌های پیراهنت را برای شکوفه‌های پلاسیده تعریف کنند و
حریرِ نازکِ دامنت را دست‌های زبرِ زندگی، نخ‌کش کند.