When you hear leather you only think Italy but wait. Leather making existed as far as human lived on earth. The first Leather making evidences in Iran goes back to at least 3000 years ago. Leather in Iran was used for shoes, clothes, saddles, cavalry boots and war equipments. Also writing on leather was common in ancient Iran. Dariush the great was writing on leather and Avesta was written on 12000 leather pieces.
After the emerge of Islam leather continued its industry and specially during Safavid period using leather was very common and products were exported to the countries around. It is also stated in Fitzwilliam museum in Thomas Smith declaration from 1803. Shagreen quality shoes for aristocrats made in Tabriz (saghari in Persian) was very well known in the middle east. Hamedan city had an specific sheep leather during Qajar period.
Today the Leather industrial estates around some cities that are called Charmshahr has helped this industry to a great extent and stunning products are created by Iranian Leather makers every day.
تاریخچه چرم طبیعی در ایران
ایران با تاریخچه حداقل سه هزار ساله از تولید چرم از اولین تولید کنندگان عمده چرم در جهان میباشد. چرم در ایران باستان برای کفش و لباس و ادوات جنگی استفاده میشده است. وجود واژه‌هایی مانند ادیم، کیمخت، ساغری، تیماج، سختیان در زبان پارسی قبل از اسلام و همچنین وجود واژه های مرتبط با وسایل و ابزار های چرمی مانند سختک، کمربند، انگشتیان، مشک و … در متون قدیمی نشان دهنده استفاده گسترده از چرم در ایران باستان است.
به نوشته ابن یمین ایرانیان باستان از پوست حیواناتی مانند گاومیش و گاو و گوسفند برای نوشتن برروی آن استفاده می‌کردند. او در کتبش بر نوشتن فرمان های داریوش بر روی چرم اشاره کرده است. بنا بر برخی روایات اوستا را بر دوازده هزار قطعه پوست گاو نوشته بودند.
گزارشهای جهانگردان از دوره صفوی نشان دهنده رونق فراوان بازار چرم و فعالیتهای مرتبط با آن دراین دوره است. کمپفر از کارگاههای سلطنتی واز کفش دوزخانه و پوستین دوزخانه سخن گفته است.معروفیت ساغری ایرانی در این دوره به حدی بود که شاردن معتقد است واژه شاگرین فرانسوی مقتبس از کلمه ساغری میباشد. ساغری در دوره صفوی در تبریز تولید می‌شد و همه درباریان از این نوع کفشهای ساغری می‌پوشیدند.
در دوره قاجار انواع چرم به مقدار زیاد در شهر های ایران تولید می‌شد. همدان دراین دوره مرکز مهم تولید نوعی چرم معروف به چرم همدانی بود که از پوست گوسفند تهیه می‌شد؛ و در این دوره از جمله کارهایی که امیر کبیر در سال ۱۲۶۷ به نمایشگاه لندن فرستاد پوست بود. به علاوه در این دوره صادرات پوست و چرم ازاغلب شهرهای ایران به روسیه و عثمانی و هند رونق بسیار داشت. علاوه برهمدان شهرهای تبریزواصفهان نیز درتولید وصادرات چرم سهم بسزایی داشتند.
از سال ۱۳۶۲ در اطراف شهرهایی که از قدیم در تولید چرم فعال بودند مانند تهران وتبریز و مشهد، شهرکهای صنعتی تولید این کالا راه اندازی شد که نام چرم شهر را بر این شهرک‌ها نهادند که وجود این شهرهای صنعتی به افزایش تولید چرم و کیفیت آن کمک شایانی نموده است به طوری که امروزه فقط درشهر تبریز سالانه ۲,۵۰۰,۰۰۰ جلد چرم تولید میشود
