او ساکن نیویورک است و در سال‌های اخیر در فیلم‌های سینمایی و سریالهای تلویزیونی مختلفی بازی کرده است.

پویا محسنی پس از آزادی ازدواج دگرباشان جنسی در آمریکا، اعلام کرد ترنس یا تراجنسیتی است و تاکنون فعالیت های زیادی در رابطه با حقوق دگرباشان جنسی داشته است.

او متولد تهران است و از کودکی به دلیل تفاوت‌هایی که با سایرین داشت، با مشکلات بسیاری در خانواده و مدرسه مواجه شد.

پویا محسنی در گفتگو با صدای آمریکا می گوید: «در کودکی متوجه شدم رفتارم با چیزی که از من انتظار دارند متفاوت است، ولی دلیلش را نمی دانستم. در آن سال‌ها بسیاری از روانشناسان ایرانی نیز آگاهی زیادی در این زمینه نداشتند و تجربیات ناخوشایندی از مراجعه به آنها دارم. شانزده ساله بودم که برای نخستین بار کلمه ترنس را شنیدم که در آن زمان تابوی بزرگی در ایران بود. سرانجام با کمک یک روانشناس با جنسیت و گرایش های جنسی خودم آشنا شدم.»

پویا محسنی عدم آگاهی، تصورات نادرست و تابوهای فرهنگی را از جمله چالش های مهم زندگی دگرباشان جنسی در ایران توصیف می کند که باعث ناامیدی و افسردگی بسیاری از آنها می شود.

او در ایران به دفعات مورد اذیت و آزار قرار گرفت و به دلایل مختلفی چندین بار خودکشی کرد؛ دوران سخت و دشواری که با خاطرات غم انگیزی همراه بود.

این هنرمند جوان، مادرش را یک شیرزن ایرانی توصیف می کند که همواره در کنارش بود و در تمامی این روزهای تلخ از او حمایت و پشتیبانی کرد.

پویا محسنی پس از مهاجرت به آمریکا و مشورت با روانشناسان آگاه و باتجربه، ابتدا به هورمون درمانی پرداخت و تحت عمل جراحی قرار گرفت و زندگی تازه ای را شروع کرد.

او پس از تحصیل در رشته طراحی در نیویورک، دوره های مختلف بازیگری را پشت سر گذاشت و به هنرنمایی در تئاتر، فیلم های کوتاه، و آثار مستقل پرداخت و به تدریج دامنه فعالیت های حرفه ای خود را گسترش داد.

پویا محسنی دقت و وسواس زیادی در انتخاب نقش های خود دارد و فقط در پروژه هایی بازی می کند که پیامی مثبت و انسانی دارند و به اصطلاح تأثیرگذار هستند.

او در سال‌های اخیر با شرکت در مراسم و برنامه های گوناگون، تجربیات خود را به عنوان یک ترنس یا تراجنسیتی ایرانی تبار با سایرین به اشتراک گذاشته است و تلاش می کند به شناخت بیشتر و درک بهتر از حقوق دگرباشان جنسی کمک کند.

پویا محسنی در رابطه با شرایط کنونی ایران به صدای آمریکا می گوید: «به عنوان یک دگرباش جنسی می دانم که ما هیچ حق و حقوقی در ایران نداریم و به حساب نمی آییم. ولی این نابرابری ها فقط برای دگرباشان جنسی نیست و زنان، کودکان و اقلیت های مذهبی هم مورد ظلم قرار می گیرند. این بی عدالتی ها من را ناراحت می کند و از این موضوع بسیار متأسفم. امیدوارم روزی تمام ایرانیان در آزادی زندگی کنند و از حقوقی برابر برخوردار باشند.»

پویا محسنی امیدوار است داستان زندگی او الگویی برای جوانان به ویژه ایرانیان باشد تا با شجاعت و جسارت با واقعیت های زندگی خود مواجه شوند و ترسی از قضاوت های نادرست و برداشت های غیرمنصفانه دیگران نداشته باشند.